Bericht
door Amber » 11-01-2014 17:36
Marokkaanse boeren reageren sceptisch op plannen legaliseren cannabisteelt
De wietvelden in Ketama, hoog in het Marokkaanse Rifgebergte, liggen er leeg bij. Cannabisboer Boesjta en zijn gezin hebben zich rond de kachel geschaard, de enige die hun huis rijk is. Regendruppels die langs de schoorsteenpijp naar binnen glijden, verdampen sissend zodra ze de kachel raken - buiten komt de regen met bakken uit de lucht. Het weer maakt dat er vandaag niet wordt gewerkt, en dat is uitzonderlijk.
"Het is een zwaar leven", vertelt Boesjta, die ergens in de 50 is; zijn leeftijd weet hij niet precies. Hij toont zijn handpalmen waarop twee dikke blaren prijken. In Ketama, bekend en berucht om zijn uitgestrekte cannabisplantages, steekt iedereen de handen uit de mouwen, het hele jaar door. De hasj uit deze streek, beter bekend als kif, zou de beste ter wereld zijn. Het gebied kan voor buitenstaanders gevaarlijk zijn - in een wereld van smokkelaars, drugsbaronnen en corruptie is er veel wantrouwen. Zelfs de overheid heeft er weinig te zeggen.
Het dorp is lastig te bereiken en zonder televisie en kranten dringt er maar weinig nieuws door. Dat de Marokkaanse overheid plannen heeft om de cannabisteelt te legaliseren voor medisch of industrieel gebruik, is dan ook niet bij iedereen bekend.
Deze week diende de nationalistische partij Istiqlal als eerste een wetsvoorstel in voor de legalisatie van cannabis. De partij pleit voor commercialisering van de sector en een nationaal orgaan waarin alle belanghebbenden, dus ook de boeren, een stem hebben. Ook de Pam, een van de grootste politieke partijen, bekijkt de mogelijkheden om legalisering vorm te geven. Deze partij was initiatiefnemer van het eerste cannabisdebat dat ooit in het Marokkaanse parlement werd gehouden, begin deze maand.
Boesjta denkt er even over na, maar is dan stellig. "Dat lukt ze nooit. De drugsbazen hebben veel macht hier." Hij vraagt zich ook af hoe het in de praktijk moet werken: "Gaan ze dan planten exporteren naar Europa? Dan gaan wij failliet. We hebben de planten nodig voor de zaden. Zonder zaden, geen oogst. Zonder oogst geen inkomen."
Toch ziet hij wel mogelijkheden, want ook de mensen in het dorp willen vooruit in het leven. Kinderen worden zodra het kan van school gehaald om te helpen - de dochters in het huishouden, de zonen op het land. De mensen beginnen vroeg en werken tot de zon onder gaat. In de oogsttijd in de hete zomer staat iedereen op de akkers.
Een keuze hebben de inwoners over het algemeen niet: de boeren verdienen genoeg om van te leven, maar onvoldoende om de spullen te pakken en ergens anders een nieuw bestaan op te bouwen. Bovendien is voor veel van hen het verbouwen van cannabis het enige wat ze kunnen. Twee van Boesjta's vijf kinderen studeren, maar dat is in Ketama heel ongebruikelijk. "Veel boeren hebben het zwaar", zegt hij. "Het zou fijn zijn als ze door legalisatie meer zekerheid hebben. En als de planten hier in Marokko worden bewerkt, dan levert dat meer werkgelegenheid op."
Even verderop woont Moeahcine. De 27-jarige neef van Boesjta reist door het hele land om de oogst tegen een zo hoog mogelijke prijs te verkopen. Ook hij heeft weinig vertrouwen in de overheidsplannen. "Dan mogen ze bij zichzelf beginnen", lacht hij. "Bij de overheid zijn mensen die samenwerken met de grote drugsbazen. Ze hebben zelf te veel belang bij de illegale handel om zo'n wet door te laten gaan."
De corruptie is een publiek geheim. Politie, douane en gendarmerie kijken de andere kant op of laten zich omkopen als een lading drugs passeert. De overheid voert soms een actie uit waarbij mensen worden gearresteerd en drugs in beslag worden genomen. Maar de grote bazen ontspringen de dans.
Boze tongen beweren dat een deel van de inbeslaggenomen goederen alsnog wordt verhandeld. In Marokko gaan zelfs geruchten dat grote drugsbazen achter de plannen voor legalisatie zitten, om het zichzelf makkelijker te maken.
Tot slot moeten de boeren zelf worden overtuigd, en dat is volgens Moeahcine geen makkelijke klus: "Er zullen vast mensen zijn die liever legaal in cannabis handelen, maar de overheid kan ze nooit zoveel betalen als de drugshandelaren. En hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk kiezen de mensen toch voor het geld."
Bron:Trouw.nl
Respect voor iedereen, ongeacht ras, huidskleur, afkomst, geloof en sexe
Klik op www hieronder en je komt vanzelf op mijn weblog.
