Inbraak op kantoor

[Amber]

Nou, ook al hebben buren zicht op een tuin dan hebben inbrekers daar toch sch**t aan hoor.....
Bij mij kwamen ze via een ingegooide balkondeur van mijn zoons slaapkamer aan de straatkant binnen en gingen er via een openslaand raam in mijn slaapkamer (hoe gemakkelijk en handig toch ) aan de achtertuinkant weer uit....een grote gemeenschappelijke tuin, midden op de dag, ruim zicht voor iedereen en tóch had niemand iets gezien.....

[Gast]

Je schrikt je rot bij een inbraak. Spullen weg, anderen hebben in jouw huis gebanjerd aan jouw spullen gezeten en de schrik dat het nog een keer gebeurd. Ik heb op Buro Slachtofferhulp veel cliënten gehad die slachtoffer waren van inbraak. Het hakt er behoorlijk in.

[Amber]

Elke keer dat ik 's middags boodschappen ga doen (en mijn winkelcentrum ligt, wanneer ik achterom door de gemeenschappelijke tuin loop, aan de overkant van de laan daarachter, dus niet meer dan 5 minuten lopen) kijk ik eerst wie zich in mijn straat bevindt.
Als ik terug kom en weer door de tuin loop dan is het eerste waar ik naar kijk mijn slaapkamerraam en of het niet openstaat.
Dan loop ik verder naar de voorkant van mijn flat en kijk of er niets door mijn balkondeuren is gegooid.......het is toch wat he en ik raak het maar niet kwijt....

[Gast]

Ooit in de jaren zeventig, is er ingebroken bij mijn moeder.
Voordeur geforceerd, spullen overhoop, sieraden weg, maar gelukkig hadden ze het geld voor haar vakantie niet gezien.
Uiteraard is alles gerepareerd en dankzij mijn connecties binnen het "circuit", waren binnen een halve dag alle sieraden weer terug.
Wie er binnen is geweest heb ik nooit geweten, maar daarna heeft mijn moeder nooit meer last gehad. Wel ben ik er bijna voor honderd procent zeker van, dat het een autochtone kruimeldief is geweest.
Politie heeft nog wel een halfzachte poging gedaan om aan de weet te komen, hoe ik e.e.a. had geregeld, maar dat heb ik ze toch maar niet verteld.

[Amber]

Dat had je dus maar mooi geregeld Jan, maar ook jouw moeder zal met een inbreektrauma hebben gezeten, neem ik aan.
Dat autochtonen ook inbreken,ja natuurlijk....het ligt er ook aan waar je woont, denk ik.
In mijn wijk wordt er überhaupt veel ingebroken en ja, de inbrekers zijn meestal Marokkaanse Nederlanders uit de wijk zélf, het is niet anders.
Vorige maand heeft de politie invallen gedaan bij bekende jongens in de wijk en men heeft ze opgepakt en vastgezet. Ook is er veel buit in beslag genomen en die staat nu op het internet;wie zijn spullen herkent mag reageren.
Van mij zat er niets bij, maar ja, gelukkig hebben ze bij mij niet zoveel, behalve dan mijn vakantiegeld, meegenomen......

[Amina]

Verschrikkelijk!
Ik heb het helaas ook een paar keer meegemaakt. 2 keer hebben ze heel mn huis overhoop gehaald. De 1e keer waren we op vakantie. We hadden niet veel van waarde, de spaarpot van de kids was weg, fototoestel, aantal sierraden en nog wat klein spul. Ik heb het huis ook niet overhoop gezien. Mijn moeder paste op het huis en zij belde me heel verdrietig op. Zij was dus de gene die getraumatiseerd was door dit gebeuren. In het volgende huis waren we op een geboortefeestje. We hadden inmiddels al een alarm en raam en deur beveiliging. Die avond kwam mijn man snel terug naar huis omdat hij iets vergeten was en door de haast vergat hij weer het alarm aan te zetten. Alsof ze het wisten!!! Echt werkelijk ALLES lag overhoop!! En het engte was nog dat toen we binnen kwamen we ze weg hoorde gaan! Mijn man stuurde ons weg en is toen voorzichtig naar binnen gegaan, maar helaas ze waren te snel weg (misschien maar beter ook, wie weet wat er toen allemaal had kunnen gebeuren). Toen was er best veel weg, alle computerspelletjes (zoals Nintendo ds) van mn kids waren weg, camera's, sierraden, geld, noem het maar op. We waren wel goed verzekerd, maar de trauma was hefig, vooral bij mijn man en kinderen (ik was toen ook zwanger). Mijn man heeft geen dag meer in dat huis geslapen. Ik ben naar mijn ouders gegaan de eerste week, daarna naar mijn schoonfamilie. Toen ging mijn man naar Marokko en ben ik gewoon weer naar huis gegaan. 2 weken later hadden we een ander huis. Verschrikkelijk om mee te maken.

[maryam-ingrid]

Nou, moet je toch eens lezen met hoeveel geestelijke ellende de slachtoffers blijven zitten
Alleen al daarvoor zou je de inbrekers toch gewoon fijn willen wrijven